Het is fascinerend om je te verhouden tot al die perspectieven
Wie zijn de mensen achter ons bureau? Maak kennis met Nikki Willems. Een samenwerkingsadviseur in hart en nieren. Wat zijn haar drijfveren? Waar heeft ze geleerd om vraagstukken vanuit verschillende perspectieven te bekijken? En waarom vindt ze het belangrijk om de dagelijkse praktijk meer naar binnen te halen? We stellen 5 vragen aan Nikki.
Nikki werkt 10 jaar bij Common Eye. Ze doet veel aan procesbegeleiding bij lopende samenwerkingen en begeleidt verkenningen voor mogelijke nieuwe samenwerkingen. Soms doet ze evaluaties en ze werkt veel in netwerken.
Enerzijds spreekt het analytische in haar werk haar aan en anderzijds vindt ze het leuk om te handelen en te interveniëren in een samenwerking. Ze is medeauteur van het boek Organiseren in en met netwerken.
Waarom heb jij gekozen voor het adviesvak?
“Het laatste halfjaar van mijn studie bestuurskunde wilde ik graag werkervaring opdoen. Bij Twynstra Gudde deed ik mijn eindstage en kon ik meewerken aan een opdracht die raakte aan mijn scriptieonderwerp ‘Ketensamenwerking in de dementiezorg’. Zo maakte ik kennis met het adviesvak.
Na een traineeship werd het adviesvak gaandeweg een bewuste keuze. Wat mij daarin vooral aanspreekt is de combinatie van het hebben van autonomie, de diversiteit aan opdrachten en met enige afstand kijken naar het vraagstuk en de organisatie. En vervolgens een bijdrage te kunnen leveren door op een onderdeel te interveniëren en daarna weer uit te stappen. Ik zie mijn werk soms als een grote roadtrip. En ondertussen heb ik een fijne thuisbasis bij Common Eye.”
Samenwerken, wat spreekt jou daarin aan?
“Naar de meeste vraagstukken kun je op verschillende manieren naar kijken. Wat is eraan de hand, wat kan een mogelijke oplossingsrichting zijn, welke info is nuttig, met welke professionals, instituties en kennisbronnen heb je te maken? Er is niet één waarheid of één oplossing. Door samenwerking als middel in te zetten, kun je al die diverse invalshoeken en bronnen bij elkaar brengen. Vaak leidt het tot verrassende inzichten en manieren om een vraagstuk te adresseren. Ik vind het fascinerend om je te verhouden tot al die perspectieven en ze te kunnen gebruiken.”
Hoe ga je om met verschillende belangen in een samenwerking? Iedere partij bekijkt het vanuit z’n eigen perspectief.
“Vaak speelt er van alles. Er zijn institutionele belangen, professionele en persoonlijke motieven, en de maatschappelijke belangen. Voor complexe maatschappelijke opgaves is het vaak nodig om voorbij die verschillende belangen te kunnen kijken en niet te blijven hangen in bestaande constructen. Ik besteed altijd ruime aandacht aan de onderlinge interactie en probeer een setting tussen mensen te creëren waar het lukt om anders met elkaar te gaan kijken. Overigens ben ik daarin ook bescheiden. Ik kan de condities ervoor creëren, maar uiteindelijk moet het uit betrokkenen zelf komen.”
Hoewel ik absoluut betekenisvol werk doe, wil ik ook dichter op de werkpraktijk zitten. Het is belangrijk om de dagelijkse praktijk naar binnen te halen.
Wat vind je het minst leuke aan je werk?
“De eerdergenoemde afstand die ik over het algemeen waardeer, maakt het soms juist ook ingewikkeld. Je bent bezig met een specifieke opdracht, maar daarbuiten zie ik dan ook allerlei dingen die interessant zijn of misschien anders kunnen. Maar dat is niet altijd aan mij. Af en toe vind ik dat jammer.
Hoewel ik absoluut betekenisvol werk doe, wil ik ook dichter op de werkpraktijk zitten. Een voorbeeld: ik werk nu veel in de eerste lijn. Ik werk daar met bijvoorbeeld sociaal werkers, huisartsen, wijkverpleegkundigen en paramedici aan het versterken van de eerste lijn. Ontzettend leuk, ook om al hun verhalen te horen. De dagelijkse praktijk meer naar binnen halen vind ik belangrijk, want anders wordt mijn werk te abstract – en ik denk daarmee minder effectief.
En de soms lange autoritten naar opdrachtgevers zijn niet altijd leuk.”
Vertel iets over jezelf wat (bijna) niemand weet.
“Na mijn eerste studie heb ik een halfjaar in Kameroen gewerkt, waar ik mij onder andere bezighield met een project voor betere toegang voor kinderen en volwassenen in rurale gebieden tot computers en internet. Achteraf besef ik mij dat ik daar heel veel heb geleerd over hoe je dingen vanuit verschillende perspectieven kan bekijken. Ze kijken daar zo anders naar vraagstukken, naar het leven, naar hoe je relaties legt. Hoewel ik ze niet altijd begreep, was dat erg verfrissend en leerzaam.”