Tijdens het traject werd gewerkt met een groeidocument. Fijn hieraan was dat er al snel dingen op papier stonden, maar ook weer aangepast konden worden gedurende het proces. Fietje geeft aan dat ze voorafgaand bang was dat alles met behulp van Common Eye dichtgetimmerd zou worden. Het bleek een proces van constant afwegen: wat moet er echt in, wat is echt nodig om te benoemen en wat hoeft niet in het document of past niet bij ExpEx. In verschillende sessies met de ExpEx coördinatoren, de vijf ambassadeurs en de bestuurders van moederorganisaties, is gesproken over hoe de nieuwe stichting in te richten.
Sanne geeft aan dat ExpEx mooie idealen heeft die lastig te vangen zijn in één document, en dat ze zich voorafgaand afvroeg: “Wát ga je dan met elkaar vastleggen?” Door in de sessies ruimte te maken voor discussie over de toekomstige stichting en de te gebruiken taal, en door het meerdere keren toetsen van het stuk en geven van feedback, ontstond er een document waar alle betrokkenen zich in konden vinden.
In de samenwerking met Common Eye was er een taakverdeling die ExpEx goed beviel. Waar Astrid de structuur en afspraken goed in de gaten hield, had Ruben de rol om meer als visionair mee te denken. Ook, geeft Sanne aan, werd flexibiliteit en het willen begrijpen van ExpEx gewaardeerd, waar ook onderwerpen de ruimte kregen die niet direct met de stichting te maken hadden maar wel voor ExpEx belangrijk waren.