Het was een innovatief project waar we in co-creatie continu hebben gekeken hoe we het assessment beter konden maken. Immers, voor velen was dit proces nieuw en daarmee innovatief. Voor Common Eye was het interessant om op deze manier creatief bezig te zijn met het toepassen van ons gedachtegoed rondom samenwerken in een aanbestedingsproces. Daarnaast zagen we dat deelnemers vanuit de opdrachtnemers erg positief waren over het assessment, dat was mooi om te zien.
Gedurende het traject zijn er veel nieuwe inzichten opgedaan. Zo zijn er samenwerkingscompetenties die op gespannen voet met elkaar kunnen gaan staan. Wanneer een aannemer zich vanuit een casus strikt houdt aan de gemaakte afspraken om geplande werkzaamheden niet te verzetten ondanks de druk uit omgeving en politiek maakt dat de aannemer op zichzelf een betrouwbare partner: afspraak is afspraak. Alleen toont de aannemer zich dan niet adaptief, en kan dus als ‘stug’ en ‘rigide’ worden gezien. In zo’n geval kun je niet tegelijk betrouwbaar én adaptief zijn. Hieruit blijkt dat het niet gemakkelijk is om te definiëren wat goede samenwerking is. Zo zwart-wit is een goede samenwerking niet, omdat dat dat altijd afhankelijk is van de context. Een leerpunt dat hieruit voortkomt is dat hoewel we vaak wel een gedeeld beeld hebben bij wat goede samenwerking is, elk type project wellicht een ander soort mix van samenwerkingscompetenties nodig heeft.