Het vijfde blogartikel is een gastblog van Wilfrid Opheij. In deze reeks blogs waarin we een ‘wimperanalyse’ beschrijven van websites van regionale netwerken en hun rol tijdens de afgelopen maanden in de coronatijd.
Samenwerken in tijden van Corona
De crisis was op z’n heetst en ik werd direct gefascineerd door het thema samenwerken. Ik schreef op 31 maart een blog in Skipr De kernstatements: “Over urgentie even geen discussie; We delen de ambitie als vanzelfsprekend; Er is één centraal belang: de zorg; Er is een spirit van kameraadschap; relatie is vanzelfsprekend; We accepteren doorzettingsmacht; De lange termijn? Die doet er even niet toe. Op die manier is het heel prettig samenwerken. Is dat wel samenwerken? Of is het strak crisismanagement? Ik verwees ook naar de blog van Jan Kremer en Luuk Hoff van de RVS “Want als de crisis onder controle is, wordt de situatie complexer. Dan zijn de zorghelden van nu weer gewone mensen. En dan moeten ingewikkelde beslissingen gemaakt worden, waarbij verschillende perspectieven en belangen moeten worden afgewogen. Dat vraagt minder om daadkrachtige doeners, maar om bescheiden bestuur met oog voor alle perspectieven in de samenleving.” Het is nu ook tijd op enige reflectie op die blog en de afsluitende zin.
We hebben ook veel ‘laten liggen’
Er was in die periode één belang dat centraal stond: De IC’s. De netwerkleiders in die tijd stelden allemaal de acute zorg centraal. Later kwamen we er achter wat het betekende voor ouderen, voor verpleegkundigen in de ouderen- en thuiszorg, voor dak- en thuislozen, voor kinderen in kwetsbare omstandigheden. Om niet te spreken van economische effecten en belangen. De leiders van dat moment hadden daar geen of minder oog voor: alle mondkapjes naar het ziekenhuis. ‘Where you stand depends on where you sit”
Persoonlijk reflexen versterkt (hiërarchie, samen, zelf)
Interessant was een gesprek met een bestuurder in de ouderenzorg: ‘nu moeten we samenwerken, en het lijkt wel of de reflexen van iedereen worden versterkt: wie dat al in de genen had floreert nu. Er zijn ook mensen die dat niet kunnen of willen. Ook dat wordt versterkt: alles alleen doen, niet informeren, geen hulp vragen of bieden, liever zelf en eigen autonomie. Toen ik dat later toetste links en rechts herkende iedereen dat.
Complexiteit is helemaal terug
Kremer en Hoff voorspelden het al: die complexiteit komt terug, en dat vraagt veel meer oog voor alle perspectieven, recht doen aan belangen, respectvolle relaties, een zorgvuldig proces, professionals aan zet. Dat zien we in de volle omvang nu gebeuren.
Niemand kan het alleen: netwerkleiderschap cruciaal
We dachten wellicht even: de tijd is weer aan die charismatische daadkrachtige leiders. Die hebben ons door de crisis geholpen. Natuurlijk, het draaide echt even om daadkracht en handelen met beperkte kennis. Tegelijkertijd zien we dat het nu weer tijd is voor netwerkleiderschap: op zoek naar gedeelde ambitie, recht doen aan belangen, respectvol en vertrouwenswaardige relaties bouwen, organiseren op basis van daadkracht én draagvlak, en met ook voor een betekenisvol proces.
Regionale NetwerkBlogs Common Eye
Al meerdere jaren begeleidt en ondersteunt Common Eye regionale netwerken in hun oprichting en doorgaand optimaliseren van deze samenwerking. Wij organiseren met enige regelmaat bijeenkomsten voor de netwerkleiders uit onze eerdere opdrachten om met hen samen steeds meer en beter de kennis en werkende principes van regionale netwerken te begrijpen, te beschrijven en te delen met het veld. Deze reeks blogs is onderdeel van die gezamenlijke ontdekkingstocht. We beschrijven onze ‘wimperanalyse’ van websites van regionale netwerken, pakken er een aantal opvallende netwerken uit voor een wat diepere verkenning, zoeken naar generieke afwegingen (als ze bestaan) en sluiten de reeks af met onze eerste leidraad en overdenking over hoe nu verder. Reageren: graag!
Wilfrid Opheij
