Het derde blogartikel in deze reeks blogs waarin we een ‘wimperanalyse’ beschrijven van websites van regionale netwerken en hun rol tijdens de afgelopen maanden in de coronatijd.
Wordt een regionaal netwerk meteen ‘uit bed’ gebeld?
Regionale netwerken hebben niet echt het karakter of de kenmerken van een acuut netwerk zoals ROAZ of GHOR. Regionale netwerken verbinden partijen met elkaar, vaak over sectoren heen en gericht op grote vraagstukken afkomstig uit de regio. Deze vraagstukken ontstaan vanuit demografie en regiobeelden. Of vanuit regionale samenwerkingsvraagstukken voor (deelgroepen) inwoners van de regio met een langerlopend doelbereik. Niet acuut en niet eens subacuut in missie of visie zou je kunnen zeggen. Wellicht maakt een dergelijke onuitgesproken niet acute signatuur het minder logisch dat bij een virusuitbraak zoals Covid19 direct een draaiende machine in werking treedt.
De Corona-connectie
Afhankelijk van de inrichting van een netwerk is er een directeur, manager of coördinator die het programma aanstuurt van het netwerk. Dit is vaak voor alle deelnemende samenwerkingspartijen in de regio de spin in het web. Naast deze medewerker is er een bestuur, of een bestuurlijk overleg van aangesloten partijen die hun commitment aan de netwerksamenwerking hebben gegeven. Waar in het netwerk, of meer specifiek bij wie gaat nu het signaal af bij een acute situatie zoals Corona en wat maakt dat een netwerk de ‘call for action’ al dan niet bewust laat passeren.
Bewust of onbewust In de luwte
Bij een aantal netwerken lijkt de luwte niet een bewuste keuze te zijn geweest, maar wel of niet in actie komen een gevolg is van een persoonlijke drive van één van de deelnemers in het netwerk. Bedenkt iemand in dit netwerk dat ze iets kunnen of moeten doen en activeert die de anderen? En denkt die persoon dan ook primair vanuit het collectief van het netwerk? De deelnemende partijen zullen de noodzaak tot actie wellicht eerder vertalen naar de eigen organisatie van waaruit men deelneemt, dan wel vanuit de sector waar ze toe behoren. En dan raakt het regionaal netwerk met gezamenlijke mogelijkheden voor inzet tijdens de crisis wat meer op de achtergrond. Gevolg daarvan is dat een regionaal netwerk onbewust in de luwte terecht komt. Daar eenmaal beland kan een reflectie van het netwerk wellicht leiden tot een rol in de toekomst. Wat te doen bij een volgende opleving, of in de post-fase van de Coronacrisis. Juist de sector overstijgende samenwerking biedt kansen in de meer regionale benadering van Corona die nu lijkt te ontstaan. Niet iedereen kan in de frontlinie bijdragen, er zijn ook spelers nodig in het middenveld of in de achterhoede. Juist dan kan met name een bijdrage vanuit het intersectorale karakter van regionale netwerken mogelijk een hele waardevolle zijn. Juist door hun verbindende kracht en bestaande samenwerking tussen ouderenzorg, gehandicaptenzorg, ziekenhuiszorg en ketenzorgnetwerken rond specifieke doelgroepen.
Regionale NetwerkBlogs Common Eye
Al meerdere jaren begeleidt en ondersteunt Common Eye regionale netwerken in hun oprichting en doorgaand optimaliseren van deze samenwerking. Wij organiseren met enige regelmaat bijeenkomsten voor de netwerkleiders uit onze eerdere opdrachten om met hen samen steeds meer en beter de kennis en werkende principes van regionale netwerken te begrijpen, te beschrijven en te delen met het veld. Deze reeks blogs is onderdeel van die gezamenlijke ontdekkingstocht. We beschrijven onze ‘wimperanalyse’ van websites van regionale netwerken, pakken er een aantal opvallende netwerken uit voor een wat diepere verkenning, zoeken naar generieke afwegingen (als ze bestaan) en sluiten de reeks af met onze eerste leidraad en overdenking over hoe nu verder.
Astrid van Dijk
